زمان.....عشق

وقتی آدم جوان است،دنیایش دنیای متفاوتی است.انتظار کشیدنش،غمش و شادی اش،متفاوت است حتی زمان هم متفاوت است انگار تایم تیبل هرچیز متفاوت است،آدم جوان حتی در اوج غم،حتی در اوج ناامیدی ،توانائی تحمل کردنش خیلی بیشتر از آن چیزی است که فکر می کند،.زمان برای آدم جوان زودتر سپری می شود و گذشت زمان همچون باد که دود هارا می پراکند،اندوه را از قلب آدم  می زداید چون هر چقدر هم که آدم جوان منکرش بشود،چیزی در درونش دارد به نام امید به زندگی و همین شعله ای که از اعماق وجودش،زبانه می کشد آنقدر گرم و زندگی بخش هست که آدم را به شروع مجدد و تکرار و دوباره سعی کردن وادار کند.

و عشق اسرار آمیز ترین جادوی زندگیست.ما در طول زندگی بارها انواع عشق را تجربه می کنیم از عشق به مادر گرفته تا عشق به میهن،عشق به دوست،عشق به معشوق و.،،.و هرکدام از این تجارب داستان خاص خودش را دارد که منحصر بفردش می کند.حتی داستان عشق شنیدن از زبان دیگران هم بسیار لذت بخش و اعجاب آور است حتی اگر داستان دو فرد بسیار ساده و ماجرایشان (به ظاهر)بسیار پیش پا افتاده و ساده باشد باز هم تنها نام عشق کافیست که هر داستانی را شنیدنی کند....دیشب سریال پایتخت را میدیدم،در سکانس زیر که صحبت عشق شد ،حتی در یک سریال کمدی که لودگی و فکاهی خمیرمایه اصلی آن است،حضور عشق، سکانس را خالی از هرکمدی و لودگی کرد .این است جادوی رویایی عشق..،