about time

,خیلی اتفاقی به فیلمی برخورد کردم به نام about time....وقتی یکی دو خط توضیحاتش را خواندم اولش به نظرم از این فانتزی های آبدوغ خیاری آمد اما در کمال حیرت یکی از آن فیلم هایی بود که خیلی فکرم را درگیر کرد..البته فکر نکنید که کارگردانی ویا بازیگری خارق العاده ای داشت( که انصافا بد هم نبود) اما همه چیز به سوژه فیلم بر می گشت.داستان ،در باره پسری بود که در بیست و یکمین سال عمرش از پدرش می شنود که همه مردان خانواده او قدرت سفر در زمان ( time traveling ) دارند یعنی می‌توانند به گذشته و( تنها) به گذشته سفر کنند و در این راه نه محدودیت دفعات را دارند و نه محدودیت انتخاب زمان را و نه حتی انتخاب مکان...این سفر میتواند به ۵ قرن پیش باشد،به ۵۰ سال پیش باشد یا به ۵ دقیقه پیش.شاید این موضوع جالب یا مهم به نظر نرسد اما وقتی فیلم نشان می‌دهد که پسر جوان با داشتن چنین قابلیتی چقدر راحت می‌تواند خطاهای به ظاهر کوچکش را اصلاح کند و با همین کارهای ساده،چطور زندگیش را در مسیری که دوست دارد هدایت کند،آن وقت به ارزش این معجزه پی می بریم....مثلا با دختری آشنا می‌شود که همه صفاتی را که او می‌توانست آرزو کند را داشت اما تنها یک هفته پیش در یک میهمانی با پسری آشنا شده بود که حالا دوست پسرش محسوب میشد.قهرمان ما در طی دو سه سفری که قبلا در محدوده آن یک هفته قبل انجام داده بود کلی اطلاعات مفید از علایق و سلایق دختر بدست آورده بود.پس این بار به یک هفته قبل و آن میهمانی رفت و زودتر از دوست پسر فعلی وارد شد و به دلیل اطلاعاتی که داشت توانست خیلی ماهرانه مخ دختر را بزند...اگرچه عشق به نظر مهم ترین فاکتور زندگی به نظر می رسد و چه بسا که هر فردی آرزویش همین باشد که با داشتن چنین نیرویی به فرد دلخواهش می رسید اما اگر کمی خیالمان را به جولان درآوریم،خیلی چیزهای دیگر هم می‌شود از این سفرهای زمانی بدست آورد مثلا ممانعت از یک اتفاق بد،یا انجام دادن یک کار خوب،یا اصلاح کردن اشتباهی ساده اما احمقانه و تاثیر گذار مثل گفتن حرفی که نباید زده میشد و یا برعکس حرفی که باید زده میشد ،اما نشده بود.....زندگی بدون فانتزی،یک عمل مکانیکی تکراری است و تنها خیال و رویا است که به آن رنگ و معنی میدهد