آرزو

در مسیری که برای رسیدن به آرزوهایتان طی می کنید، به شخص جدیدی بدل می شویدشخص جدید به آرزوهای آدم قبلی میرسد.(هادی پاکزاد)

این جمله بالا خیلی فکرم را مشغول کرد.بارها پیش آمده بود که چیزی را با تمام وجود خواسته بودم وبرای رسیدن باآن شاید سالها وقت وانرژی و اعصاب و توان وروانم را خرج کرده بودم اما در لحظه رسیدن،سخت مایوس شده بودم.اوایل نمیدانستم چرا واز خودم بدم میآمد بعدها که عمیق تر شدم می پنداشتم که سختی راه سبب این حال میشود.بعدترها به این نتیجه رسیده بودم که آدم عاشق رسیدن به یک چیز میشود نه خودآن چیز به همین دلیل مسیر را با همه سختی تحمل میکند ودر مقصد که پروسه رسیدن تمام شده است،میل انسان هم تمام میشود.اما فکر میکنم هادی پاکزاد بهترین تعریف را کرده است:در مسیر رسیدن به آرزو،به آدم دیگری مبدل میشویم وآرزوی ما با آرزوی آدم جدید متفاوت خواهد بود...با این حال هستند چیزهای نابی که آرزوی ما وهرآدم دیگری که بشویم، بوده و خواهند بود حتی اگر در این پروسه رسیدن به هدف،هزاربار به آدم های متفاوتی تبدیل بشویم.پس بزرگی و عظمت عشقی که به آن چیز داریم تعیین کننده حالت ما در گاه وصال است:شکرگذاری،سپاس و رضایت بیپایان ازآن لحظه یا سرخوردگی و حیرت و یاس....

آرزویی انتخاب کنید که اگرهزارسال در راه رسیدنش نیاز به سینه خیز رفتن روی خار مغیلان داشت،در آخر رکار تصدیق کنیم که ارزشش را داشته است